Συνέντευξη με την Πέννυ Μπαλτατζή αποκλειστικά στο My-City.gr

– Που μεγάλωσες;

Μεγάλωσα στο Παγκράτι.Ο μπαμπάς μου είναι από Ξάνθη,η μαμά μου από Κεφαλλονιά και Σέριφο.Δεν είχα τη χαρά να μεγαλώσω στην επαρχία.Μεγάλωσα σχεδόν κατάκεντρο.

-Πώς ήταν τα παιδικά σου χρόνια;

Πώς ήτανε;Aπόσο σχεδόν θυμάμαι ήταν καλά,πέρναγα καλά στο μαγαζί του μπαμπά μου όπου έφτιαχνε βιτρό και ήμουν κι εγώ εκεί επειδή η μαμά μου δούλευε.Ο μπαμπάς ως ελεύθερος επαγγελματίας ήταν πιο εύκολο να μας έχει κοντά του μαζί με τον αδερφό μου.Οπότε εκεί θυμάμαι να έπαιζα στη γειτονιά ,όλα τα γνωστά παιχνίδια και ως πιο μεγάλη.Τα έζησα όλα όπως έπρεπε…

-Ποια ήταν η πρώτη σου επαφή με την μουσική;

Ήτανε προτού φτάσω σε ένα σημείο που να μπορώ να θυμάμαι για να σου πω τώρα.Ήμουν πολύ μικρή ,μου έχουν πει ότι από την ηλικία των 2 – 2,5 μου φέρανε στο σπίτι ένα μικρό πιανάκι, έπαιζα διάφορες μελωδίες και 4,5 χρονών άρχισα πιάνο.Πολύ μικρούλα.

-Τι σημαίνει η μουσική για εσένα;

Η μουσική για μένα εξυπηρετεί πάρα πολλά πράγματα.Πέραν του ότι είναι όλη μου η ζωή συμβάλλει πολύ στο υπαρξιακό μου ταξίδι.Οπότε ξέρεις περπατώντας στη ζωή έχεις έναν τρόπο να διοχετεύσεις αρώματα,σχέσεις,απώλειες και οτιδήποτε άλλο.Κάθε γέννα και κάθε θάνατο της ζωής…

-Υπήρξε κάποιος -α μουσικός/τραγουδιστής που είχες πρότυπο;

Πολλούς έχω θαυμάσει.Μικρή ήθελα να μεγαλώσω και να τους μοιάσω.Από Donna Summer,Μαρινέλλα,Αλεξίου,Μαντώ,Αλέξια,Ευρυδίκη.Τώρα σου λέω για της ηλικίας μας που ακούγαμε τότε.

-Συμμετείχες και στο αφιέρωμα της Ευρυδίκης…

Τώρα καταλαβαίνεις…ήταν συναισθηματικό αυτό το κομμάτι για μένα…

-Θεωρείς ότι το ταλέντο είναι έμφυτο;

Το ταλέντο ναι.Το ταλέντο το έχεις,δηλαδή είναι κάτι που το έχεις μέσα σου.Φυσικά όλα καλλιεργούνται,ένας άνθρωπος που έχει ταλέντο πολύ πιο εύκολα αν  είναι εργατικός και δε βαριέται μπορεί να κάνει ωραία πράγματα.Εδώ βλέπεις άλλους που είναι λιγότερο ταλαντούχοι και προσπαθώντας κάνουν αξιόλογα πράγματα.Κι εγώ ότι έχω κάνει έχει γίνει με πολλή δουλειά δε μου έχει χαριστεί κάτι.Σίγουρα είναι καλό να έχεις μια καλή βάση.

-Ποιο είναι το μεγαλύτερο μάθημα που έχεις πάρει από τη ζωή;

Μεγαλύτερο μάθημα ε;Xμ…να έχω υπομονή.

-Ποιο είναι το motto σου;

Κατά καιρούς έχω διάφορα.Αυτές τις μέρες λέω εφτά σε παίρνει αριστερά μην το ζορίζεις…Και το έλεγα και σήμερα με μια φίλη μου.

-Το ρετρό για σένα είναι τρόπος ζωής;

Είναι αίσθηση.Δηλαδή δε θα ντυθώ με δαντέλες για να βγω το πρωί έξω.Το κάνω όταν το νιώθω.Το ρετρό για μένα είναι μια γενικότερη έννοια η οποία έχει να κάνει με ρομαντισμό,ευαισθησίες,με το να αγαπάς τα φυτά,τα ζώα,την ευγένεια,να μην είσαι αγενής.Η γυναίκα να κρατάει το ρόλο της.Το κορίτσι να είναι κορίτσι και το αγόρι να είναι αγόρι.Ο άντρας ν’ανοίξει την πόρτα στο κορίτσι,να την σερβίρει τον καφέ της,το τσάι.Για μένα αυτό είναι ρετρό. Στην ουσία το ρετρό είναι κάτι που θυμίζει παλιό αλλά είναι φρέσκο.Αν μπορούμε αυτό το πράγμα να το φέρουμε και στην σημερινή εποχή που έχουμε ξεφύγει τελείως,που πλέον δεν υπάρχουν οι αξίες που υπήρχαν κάποτε.Να σεβόμαστε τη φύση,το περιβάλλον,τον άνθρωπο.Τα αγόρια να είναι πιο ευγενικά με τα κορίτσια.Τα κορίτσια να μην γίνονται χυδαία.Μου αρέσει να κρατάμε κάποια πράγματα τα οποία παλαιότερα ήταν δεδομένα.Η γυναίκα είναι πιο δυναμική,το μυαλό της δε σταματάει να δουλεύει,είμαστε δυνατές δεν χρειάζεται αυτό να το βροντοφωνάζουμε.

-Τι είναι αυτό με το οποίο δε μπορείς να δημιουργήσεις;

Προφανώς όταν δεν έχω καλή συνεργασία,δυσκολεύομαι και αυτό είναι τροχοπέδη στη δουλειά μου.Όταν ανεβαίνω πάνω στη σκηνή βέβαια θέλω να σαρώσω και δε σκέφτομαι κανένα μου εμπόδιο.Αλλά όταν θα κατέβω θα το σκέφτομαι πάλι.Οπότε σίγουρα με ενδιαφέρει να έχω καλούς συνεργάτες,να μπορούν να καταλάβουν πως είναι να τρέχεις ένα πράγμα και να είσαι αν θες επιχειρηματίας του εαυτού σου.Δυστυχώς οι περισσότεροι δε το καταλαβαίνουν γιατί δεν το ξέρουνε,δεν έχουν επενδύσει ποτέ.Θέλουν να είναι εργαλεία κάποιου.Δε με βρίσκει αυτό σύμφωνη  διότι εγώ δεν θεωρώ πως οι μουσικοί μου είναι εργαλεία μου αλλά τους βλέπω ως ανθρώπους και ως φίλους.Απλά γιατί μερικές φορές βλέπεις ότι δε σου αφήνουν χώρο  κι όταν βλέπεις ότι υπάρχουν δυσκολίες στην επικοινωνία πολλές φορές αποφασίζεις  να αλλάξεις συνεργάτες.Κι αυτό το βρίσκω απόλυτα υγιές γιατί η χημεία είναι κάτι δύσκολο και δεν χρειάζεται να θυμώνουμε αλλά να πηγαίνουμε με την ροή των πραγμάτων.Το εύχομαι σε όλους να το κάνουν,η αλλαγή είναι υγεία.

-Το τελευταίο σου τραγούδι λέγεται ´Στην Τρούμπα στην Καστέλλά´ έχεις κάποια ενδότερη σχέση με τον Πειραιά;Πώς προέκυψε αυτό το κομμάτι;

Τον Πειραιά τον αγαπάω πολύ.Όποτε είμαι στον Πειραιά πιστεύω πως βιώνω τον Πειραιά του τότε.Δεν ξέρω για ποιο λόγο, συμβαίνει μαγικά…Τα κτίρια, ο αέρας του…Τον έμαθα τον Πειραιά όταν ήμουν 18,19 χρονών που με πήραν από το χέρι και με γύρισαν στον Πειραιά και από τότε τον έχω αγαπήσει πάρα πολύ.

-Προτιμάς να τραγουδάς,να γράφεις στίχους ή μουσική;

Αν μου έβαζες το μαχαίρι στο λαιμό..δε μπορώ να διαλέξω..όχι όχι δε μπορώ.Νόμιζα ότι μπορούσα.Καθένα εξυπηρετεί κάτι άλλο.Σίγουρα το να τραγουδάω είναι πιο άμεσο,είναι κάτι το οποίο με κάνει να εκφράζομαι πολύ διαφορετικά,είναι ο εξωστρεφής τρόπος.Το να γράψεις μουσική στο σπίτι σου ή όπου γράφεις ξέρω εγώ ή σε ένα λεωφορείο ή στο μετρό ,να γράψεις στίχο ή μουσική  εκεί ,για μένα ειδικά το συνθετικό κομμάτι δε μπορώ να το αφαιρέσω.Τον στίχο ίσως και να μπορούσα να τον αφαιρέσω,το συνθετικό όμως δε μπορώ.Κάθε φορά που θα κάτσω στο πιάνο κάτι θα παίξω οπότε κάτι έχω να αφήσω.

-Που μπορεί κανείς να σε απολαύσει το επόμενο διάστημα;

Θα κάνω μια μεγάλη συμμετοχή στο Broadway Nights   στις  20 Γενάρη στο Μέγαρο Μουσικής Θεσσαλονίκης.Μέσα στο Γενάρη τελειώνω το δίσκο μου και φτιάχνω και το βιντεοκλίπ για το καινούριο κομμάτι που λέγεται ”Το κορίτσι”.

-Εκτός από τη μουσική έχεις κάνει σπουδές που αφορούν την βρεφονηπιοκομία. Θα ασχολιόσουν με το παιδικό τραγούδι;

Εννοείται. Μ’αρέσει πάρα πολύ το παιδικό τραγούδι,γράφω παιδικά τραγούδια και αγαπώ πολύ τον τρόπο που μπορείς να περάσεις στα παιδιά διάφορα πράγματα όπως αξίες για τη ζωή,να μάθουν να ευχαριστιούνται και να ακούνε μουσική και να παίζουν με αυτή.Νομίζω πως θα έπρεπε να μας ενδιαφέρει όλους τους μουσικούς αυτό το κομμάτι.Οφείλεις σαν μεγαλύτερος να δώσεις αυτά τα ερεθίσματα και χαμένο δε πάει τίποτα.

-Στα βιντεοκλίπ σου όπου και συμμετέχεις έχουμε εντοπίσει μια θεατράλε πλευρά σου θα ασχολιόσουν με το θέατρο; 

Και βέβαια!Να έκανα κάτι που μου ταιριάζει,να μπορούσα να ανταποκριθώ χωρίς να φαίνεται κάποια έλλειψη.Έχω κάνει κάποια σεμινάρια,θα ήθελα να κάνω κι άλλα ώστε να μπορώ να υποστηρίξω και κάποιο ρόλο κόντρα σε μένα και φυσικά δε θα μου άρεσε να συμμετείχα κάπου και να φαινόταν ότι δεν το έχω.

Ποια είναι τα επόμενα σχέδια σου;

Όπως σου είπα και πριν…Έχουμε αφήσει στη μέση το δίσκο λόγω Χριστουγέννων που μένει να γράψουμε κρουστά και πνευστά.Με το καλό δηλαδή να γίνει αυτό…Πριν βγει ο δίσκος θα είναι έτοιμο το βιντεοκλίπ , το οποίο θα κυκλοφορήσει τέλη Γενάρη με τίτλο ”Το κορίτσι”είναι πολύ ρομαντικό τραγούδι θυμίζει λίγο ταινία καλού ελληνικού κινηματογράφου δεκαετία του 60′,θυμίζει λίγο Πλέσσα , λίγο Χατζιδάκι αλλά έχει μια φρεσκάδα πολύ σημερινή,ρετρό και γενικά είμαι πολύ χαρούμενη.Αυτό το κομμάτι το έχει γράψει ο Γιάννης Χριστοδουλόπουλος που έχει γράψει και για πολλούς άλλους καλλιτέχνες.Αυτό είναι το νέο που θεωρώ σημαντικό να μάθει ο κόσμος και ο δίσκος που είναι πολύ διαφορετικός από αυτό που με έχετε συνηθίσει,πιο μεσογειακός…

Official  Facebook Page – Penny Baltatzi