Αποκλειστικά στο My-City.gr ο chef Κυριάκος Λινόπουλος

-Που μεγάλωσες;

Μεγάλωσα στα Μελίσσια ένα Προάστιο με αλάνες για ατελείωτα παιχνίδια, ρέματα , εξερευνήσεις και βέβαια από πάνω μας η καταπράσινη Πεντέλη ….από μικρός θυμάμαι τα κυκλάμινα, τα πανέμορφα επιβλητικά πεύκα και τη μεγαλύτερη εντύπωση μου έκαναν αυτά τα μαγικά μανιτάρια που ξεπηδούσαν κατά καιρούς και εποχές…

-Πώς ήταν τα παιδικά σου χρόνια;

Τα παιδικά μου χρόνια λοιπόν τα πέρασα εκεί με πολύ παιχνίδι ,μπάλα ,ποδήλατο , εξερευνήσεις , σκαρφαλώματα στα δέντρα και πολλή λάσπη… μπορείτε να φανταστείτε τις μανάδες μας…

-Τι σε έκανε να ασχοληθείς με τη μαγειρική;

Από μικρός έφτιαχνα διαφορά μείγματα από μουστάρδα, λάδια, μπαχαρικά… μιλάμε σε ηλικία κάτω των 8… βέβαια με το που τα έφτιαχνα απαγόρευα ρητά να καταναλωθούν διότι τα ονόμαζα άλλες φορές μπόμπες, άλλες δηλητήρια … από πολύ μικρός μου άρεσε το καλό φαγητό λόγω του ότι η γιαγιά ήταν πολύ καλή μαγείρισσα και πάνω απ’όλα γαλλικά και πιάνο.. Χεχε παρόλα ταύτα πέρασαν τα χρόνια έφτασα στο λύκειο και έπρεπε να αποφασίσω τι θα κάνω .. η μόνη λύση λοιπόν ήταν η μαγειρική εφόσον σε όλους και πάντα αναφερόμουν σε ταβέρνες , φαγητό ,γιαγιά… Καθοριστικός παράγων.Σταματάω λοιπόν το σχολείο γράφομαι σε ΙΕΚ και έτσι αρχίζει η μαγειρική μου περιπέτεια Ελλάδα και Ευρώπη .

-Ποιο υλικό σ’αρέσει καλύτερα να διαχειρίζεσαι;

Τα υλικά που μ’αρέσουν είναι κρέας, ψάρι, λαχανικά, θαλασσινά και να κάνω φρέσκα ζυμαρικά.

-Ποιο είναι το αγαπημένο σου πιάτο;

Ένα από τα αγαπημένα μου πιάτα είναι ο μουσακάς!

–Tι δεν προτιμάς καθόλου να μαγειρεύεις;

Αυτό που δεν θέλω να μαγειρεύω και να πιάνω καθόλου είναι η σπλήνα .. Χαχα δεν μ’αρέσει καθόλου η γεύση, η υφή και η μυρωδιά της .

-Πώς είναι η ζωή ενός chef;

Η ζωή ενός σεφ είναι τρεχάτη.. είμαστε όλη την ώρα σε κίνηση και στρες . Για γερά νεύρα επάγγελμα. Έχουμε να διαχειριστούμε υλικά και πρώτες ύλες που θέλουν πολύ ψάξιμο για να πετύχουμε ποιότητα και τιμές. Νωρίς ξύπνημα το πρωί και αργά ύπνο… Φυσικά άμεση συναναστροφή με ανθρώπους είτε πελάτες είτε προμηθευτές ,σε μια ένταση συνεχόμενη…χωρίς ανάσα!

-Είναι γνωστό πως είσαι λάτρης των μανιταριών και μάλιστα γνώστης σπάνιων ειδών..ποιο προτιμάς και γιατί;

Ναι τα μανιτάρια είναι μια μεγάλη αγάπη.. πάντα τα χάζευα στα δάση μικρότερος αλλά ποτέ δεν τα ακουμπούσα .. γιατί όλα τρώγονται αλλά πολλά για μια μόνο φορά.(γελάει) Τα μανιτάρια λοιπόν τα γνώρισα στην Ελβετία εκεί είχα την σοβαρότητα να τα δω ,να τα επεξεργαστώ και φυσικά να τα μαγειρέψω. Από τρούφες λευκές,μαύρες έως το πιο γνωστό σε όλους λευκό αγαρικό που τα βρίσκουμε εδώ και πολλά χρόνια στα μάρκετ.Τα μανιτάρια λοιπόν που προτιμάω είναι πολλά .. και είναι και εποχιακά. Όποτε κάθε εποχή έχουμε και τα ανάλογα μανιτάρια. Πρώτο και εποχιακό είναι ο Βωλίτης ( Πορτσίνι).Θα συνεχίσω με κανθαρίσκους , χρυσές και μαύρες τρομπέτες και  σιγά σιγά έρχεται ένα σπάνιο και δύσκολο μανιτάρι η γεοτρόπα. Λευκό και πολύ αρωματικό .. Την  άνοιξη βέβαια οι περιβόητες μορχέλες . Καθ’όλη την διάρκεια  του χρόνου βρίσκω και διαφορά είδη τρούφας αρωματικές και είναι καταπληκτικές.

-Πέραν της μεγάλης εμπειρίας σου σε γνωστά εστιατόρια τόσο στην Αθήνα όσο και σε νησιά επιτελείς και χρέη private chef θεωρείς ότι ο κόσμος ξέρει να τρώει καλά;

Από την εμπειρία μου λοιπόν στη γαστρονομία μπορώ να πω ότι οι Έλληνες έχουν αρχίσει να αποκτούν παιδεία και στο φαγητό… Έχουν δεχθεί τέτοια πληροφόρηση από τα μέσα ενημέρωσης έτσι ώστε  έχουν ξεκινήσει και ψάχνουν ποιότητα στη τροφή τους και επίσης  να  διορθώνουν τη διατροφή τους. Γιατί όπως λένε είσαι ότι τρως .. Αν και μερικές φορές θυμώνω με τους ανθρώπους που θεωρούν ότι αν είναι πικάντικο το φαγητό και αλμυρό είναι και καλό. Όπως και με τη ζαχαροπλαστική… ακούω ανθρώπους να λένε ζάχαρη να είναι και ότι νάναι… δεν είναι έτσι…

– Στον μαγειρικό κόσμο ακούγεται πως ετοιμάζεις κάτι εντελώς δικό σου..ισχύει;

Ναι ισχύει …Ετοιμάζω ένα μικρό παρεΐστικο παραδοσιακό μεζεδοπωλείο .. τσιπουράκια ,κρασάκι, μπύρα και όμορφες μουσικές . Σε ένα παλιό κτίσμα και σε μια περιοχή που είναι από τις πιο ωραίες στην Αθήνα.. κάτω από το Φιλοπάππου, στα άνω Πετράλωνα. Μια περιοχή με χαμηλή δόμηση , με τα μικρά χαμηλά παραδοσιακά σπιτάκια .. σαν μια παλιά γειτονιά που ζήσαμε μέσα από τις ελληνικές ταινίες εκεί λοιπόν αποφάσισα να αράξω…